Oct 16, 2011

ANJING

Dulu, Kampung Lemoi mana ada anjing. Dulu tu maksud aku tahun lepaslah. Sejak aku ditempatkan di sana, seekor anjing pun tidak kelihatan. Lalu, kita bisa bebas bergerak dari kuarters ke sekolah mahupun ke kampung. Paling-paling takut pun kat 3 ekor lembu anak beranak tu. Kata orang, lembu tu suka kejar orang. Bukan sekali dua aku nampak bebudak lari lintang pukang tidak cukup tanah, habis tercampak segala selipar dikejarnya. Malah berkali-kali. Tapi, secara langsungnya melihat bagaimana 3 ekor lembu itu mengejar orang tidak pernah pula aku saksikan. Yang aku cakap bebudak lari lintang pukang tu cuma kesan. Kesan daripada dikejar lembu, lembunya aku tak nampak. Sesekali kalau menziarah kampung berdebar juga aku bila lembu 3 beranak tu jeling semacam. Aku buat juga perkiraan kiranya apa-apa terjadi, kalau lembu tu kejar - aku nak lari ke mana? Rumah siapa aku nak panjat, atau pokok mana aku nak lompat. Bila lembu tu bergerak je, aku susun langkah laju sikit. Tapi, kira baik aku daripada Fida tu. Dia tu lembu belum apa-apa dah siap-siap pegang orang nak lari dah. Hahahaaa.

Eh, ini cerita anjing. Bukan lembu.

Hujung-hujung tahun lepas, rasanya aku nampak ada orang kampung bawak balik anak-anak anjing. Aku kira sementara. Tapi mereka betul pelihara. Sekarang, anjing itu sihat segar bugar dan besar-besar pula. Sesekali dia melintas depan rumah dengan ekor kembangnya. Sesekali dia berlari-lari main kejar-kejar dengan kambing di padang simen di hadapan kuarters. Sesekali dia buat penampilan juga di hadapan pagar sesekolah. Namun, beberapa kali juga pecah masuk dalam sekolah! Sebetulnya, aku pun tidak tahu ada berapa ekor anjing dalam kampung Lemoi sekarang. Tapi, kalau kampung Telimau dan Cenan Cerah, banyaknya tidak terhitung. Hidup secara majmuk dengan kambing-kambing. Sesekali kalau kami singgah di Telimau untuk urusan-urusan tidak terduga, anjing-anjing ini sambut dengan salakan mereka. Agak mentakutkan sebenarnya. Pun begitu, orang kampung selalunya akan berkata 'dia tak gigit, cikgu.' Yalah, aku tahulah tak gigit, tapi roman macam nak kejar perompak ubi keledek je. Takkan kami nak buat dek sahaja. 

Selain cabaran daripada anjing-anjing di kampung, anjing-anjing kebun juga suka cari pasal dengan kami. Tahulah kan, jalan nak masuk ke sekolah harus menempuh kebun-kebun sayur dahulu. Cina kebun, Bangla kebun memang pelihara anjing untuk jaga kebun (mungkin). Ada beberapa kawasan yang kami kenal pasti sebagai bahaya : anjing suka salak, anjing suka kejar. Kalau setakat salak daripada dalam sangkar aku tidak heran mana. Salaklah sampai habis suara pun. Tapi, kalau salak berserta kejar itu memang boleh mengundang bahaya. Yang itu banyak kali juga kena. Bayangkan tetengah laju bawa motor, anjing salak dan kejar motor. Tidak ke tunggang langgang kucar kacir? Kalau jalan tar takpe, boleh pecut selaju-lajunya. Tapi kalau jalan hutan macam jalan ke sekolah? Haaa... lu pikirlah sendiri.

Ini cerita keluar Jumaat lalu. Bawa motor dengan agak laju juga, nak baliklah katakan. Sampai kebun nampak bangla tengah ikat guni berisi sayur ke atas motornya. Di samping dia, ada dua ekor anjing. Hitam dan putih, besar. Aktif bergerak. Aku yang mengetuai perjalanan agak cuak, tapi tengah-tengah turun bukit mustahillah nak brek. Aku jalan je dengan harapan anjing takkan kejar. Selalunya kalau tuan dia ada, dia tak kejar. Cuma salak sikit je. Tapi hari tu, entah apa kenanya. Dia menyalak dan mengejar aku. Kedua-duanya. Dekat dengan kaki. Aku panik berdebar nak mampus, angkat kaki tinggi-tinggi letak dalam bakul. Tapi tak stabil, aku jerkah anjing tapi suara aku tak keluar. Selekoh, aku tak sempat buat apa. Terus masuk ke semak. Tebing bukit curam. Aku dah fikir macam-macam, habislah aku kena gigit, habislah.... dahlah insurans pun tak ada ni. Kalau jatuh gaung tu macamana? Tapi elok je aku terbabas tu, dua-dua anjing tu patah balik sebab aku dengar tuan dia jerit. Aku bernasib baik, kiranya masa aku terbabas tu aku sempat pusing handle motor ke jalan semula. Terus je bergerak. Gigil aku jangan cerita. Fida, As dan Faizah sempat berhenti. Lama juga aku tunggu mereka di bawah. Fida punya muka pucat dah. Beliau tu jangan kata dikejar anjing, dengar nama anjing pun barangkali sudah pucat. Sebabnya, dia ada kisah fobia dengan anjing tu.

Minggu ni rasa fobia jugak  nak masuk. Takut kena lagi. Tapi aku dah siap-siap. Kalau anjing tu kejar lagi memang aku marah bangla tu. Aku nak suruh dia letak dalam sangkar anjing tu masa hari siang. Terutamanya, masa petang Ahad dan tengahari Jumaat. Masa kami nak masuk dan keluar. Aku memang anti benar dengan bangla tu, banyak kali anjing dia buat kami macam tu. Tapi dia habis-habis pun sergah gitu je anjing tu. Bukan reti nak ikat ke tambat ke kurung ke. Nasib anjing kat kampung ni belum kejar kami lagi, ni nanti kalau depa pun buat hal - aku nak ajak geng buat demonstrasi rumah batin. Elok-elok kami boleh jalan senang lenang jalan-jalan di kampung sekarang dah tak berapa nak jalan dah. Risau tengok anjing yang semakin membesar tu.

Anjing.



No comments: